Müşkil durumda kalıp da sıdk ile dua eden kimseye Allahü Teâlâ’nın yetişeceğini bildiren,İmam Abdül Vahid b.Zeyd el-Basri tarafından şu hikaye anlatılmaktadıır.Bir zamanlar katır sahibi bir zat,katırı ile belli bir ücret karşılığı insan ve yük taşıyordu.Herkes bu zata güvenir sözünün eri olduğunu bilirdi.Canını ve malını rahatlıkla teslim ederdi.Bir gün yine Basra’dan yola çıktı.Yolu küfe istikametinde idi.Yolda giderken bir adama rastaladı.Selamlaştılar.-“Adam görüyorsun halsiz ve zayıf düştüm,yürüyecek takatim kalmadı.Her hususta sana teslimim,ne olur beni bırakma .Eğer ücret istersen vereyim.Yolda bende sana sadık bir dost olurum “diyerek yalvardı.Bunu duyan katırcı adama üzüldi ve hiç bir ücret istemeden katıra aldı.Bir süre yol aldıktan sonra gece oldu.Issız bir yerde,yardım için aldığı adam.Kılıcını çıkararak senin yolun buraya kadar diyerek öldürmek için saldırdı.Katırcı:– Katırım,malım mülküm senin olsun,canımı bağışla … dediyse de adam anlamadı.Katırcı; ” O zaman bana müsade et ölmeden önce 2 rekat namaz kılayım” dedi.Zalim adam buna izin verdi.2 rekat namaz kılmak için Cenab-ı hakkın huzuruna durdu,Fatiha-i Şerifi okurken kendisine bir titreme geldi ve okuyacağ süreleri okumaya hali kalmadı.Bu sürede katırcının içinden zammı süre olarak;“Emmen yucîbul mudtarra izâ deâhu ve yekşifus sûe ve yec’alukum hulefâel ard(ardı), e ilâhun meallâh(meallâhi), kalîlen mâ tezekkerûn(tezekkerûne).” Âyetini okuma doğdu ve bu âyet-i Kerimi yüksek sesle okudu.Arkasına namazın bitmesini bekleyen zalim adam bu ayeti kerimi duyunca”alay ederek “Evet yalvarmalarına içinde bulunduğun saatte cevap verilecektir.”diye söylendi.Adam daha sözünü bitirmeden karanlık vadinin içinden süratle gelen bir atlı göründü.